اخبار کوتاه : حاشیه هنرهای تجسمی

گویی یک سنت عامیانه خود به خودی به طور ناگهانی شکوفا شده است که در آن الیزابت دوم و خرس سخنگو از نظر کیهانی با هم متحد می شوند.

روز گذشته، خبری منتشر شد مبنی بر اینکه پارک های سلطنتی لندن از مردم می خواهند که ساندویچ های مارمالاد را به عنوان ادای احترام به ملکه فقید الیزابت دوم ترک نکنند. باید اعتراف کنم که این یکی را ندیدم که بیاید. از منظر انسان شناسی، ذهن بریتانیایی چیز شگفت انگیزی است.

این اعلامیه بسیار خوشایند بیان شده بود – به عنوان این پیشنهاد که در حالی که گذاشتن گل هنوز مناسب است، شاید تعداد زیادی ساندویچ مارمالاد در اطراف سنت جیمز انباشته شده باشد. اما ذهنم نمی‌توانست به آن همه نان و پرتقال نگه‌داشته‌شده، که در مرکز لندن، خیس و گندیده زیر باران رها شده بود، نپردازد. کوهی بزرگ از ساندویچ‌های مارمالاد، یک التماس بزرگ «بیا و مرا بیاور» به موش‌های بسیار شهر: جوندگان بزرگی که بدون ترس کیسه‌های پلاستیکی شفاف را می‌شکنند که روی آن‌ها نوشته شده است «برای بعد»، در حالی که سلطنت‌طلبان شوکه‌شده کشور تلاش می‌کنند شجاعت به دست آورند. از طریق آنها برای فرصت غم و اندوه مبارزه کنید.

این یک جنبه قابل توجه از تماشای مرگ ملکه بوده است – به نظر می رسد چقدر او در تصورات عمومی با خرس پدینگتون مرتبط است (ساندویچ های مارمالادی که در کنار عروسک های اسباب بازی پدینگتون رها شده اند، زیرا آنها اسنک مورد علاقه شخصیت کودکان دوست داشتنی هستند). به محض اینکه شایعات مرگ ملکه در نهایت تایید نشد، تصویری در فیس بوک از پادشاه فقید پخش شد و یکی از کورگی های او که دست پدینگتون را گرفته بود، به سمت غروب خورشید هدایت می شد با این عنوان: «کارم تمام شد». وظایف من پدینگتون، لطفا مرا پیش شوهرم ببرید. دیشب دیدم که یک نفر قبلاً نسخه ای از آن را به عنوان خالکوبی گرفته است، با شرح زیر: “خوب شد، چای؟”. گویی برخی از سنت‌های عامیانه خودجوش ناگهان شکوفا شده است که در آن ملکه و پدینگتون از نظر کیهانی با هم متحد می‌شوند – گویی مدت‌هاست که در عرف مردم ما گفته شده بود که او محافظ و راهنمای معنوی اوست.

اما در واقع، ارتباط ملکه و پدینگتون چیزی نسبتاً جدید است. فوری ترین دلیلی که به نظر می رسد مردم آن را ساخته اند این است که سال گذشته یک طرح تلویزیونی برای جشن پلاتینیوم ملکه منتشر شد.، که در آن او در حال گرفتن چای با پدینگتون به تصویر کشیده شده است. خرس CGI با صدای بن ویشاو قبل از اینکه اعلیحضرت یک ساندویچ مارمالاد از کلاهش تقدیم کند، به طرز نامناسبی از قابلمه نوشید. سپس مشخص شد که او یکی را در کیف دستی خود دارد. ملکه و پدینگتون بنا به دلایلی شروع به زدن ضرب آهنگ «We Will Rock You» روی فنجان‌های چای خود کردند و سپس او از او برای سال‌ها خدمت به ملت تشکر کرد. حال و هوای کلی آن کمی عجیب و تقریباً شبیه رویا بود، به‌طور خاص ملکه خطوط خود را طوری بیان می‌کرد که انگار توسط دیوید لینچ کارگردانی می‌شد (انصافاً او (الف) یک بازیگر نبود، (ب) خوب بود. دهه 90 او، (ج) مجبور بود وانمود کند خرسی که احتمالاً قبلاً هرگز نامش را نشنیده بود با او در اتاق است.

به نظر می رسید مردم واقعاً دیوانه شده اند. به طور رسمی، این طرح منعکس کننده طرح قبلی بود که برای مراسم افتتاحیه المپیک 2012 تهیه شده بود، که در آن ملکه با جیمز باند ملاقات کرد . ملکه در آن فضائل مشابهی را به نمایش گذاشت: واضح‌تر از همه این که «دارای حس شوخ طبعی» – که به نظر می‌رسد شرایط اصلی برای کسی باشد که بریتانیا مایل است به سرمایه‌گذاری ارثی حاکمیتی در او ادامه دهد (با آن چارلز موفق باشید. ). اما خبر درگذشت او به طور ناگهانی موج بزرگی از طرفداران را به وجود نیاورد که در آن ملکه در زندگی پس از مرگ توسط باند مورد استقبال قرار می گیرد. در آن زمان، گفته می شد که بینندگان “متحیر” هستنداز طرح پدینگتون، با کاربران رسانه‌های اجتماعی که در مورد چیزهایی به این شکل اظهار نظر می‌کنند که این تنها چیزی است که باید در مورد معنای انگلیسی بودن بدانید. مایکل کریک ، مجری برنامه، پیشنهاد کرده است که ملکه برای اجرای خود اسکار پس از مرگ دریافت کند.

مردم اینجا چه می دیدند؟ فکر نمی‌کنم همه اینها در خود طرح وجود داشته باشد. برای درک اینکه چرا طرح پدینگتون اینقدر تخیل بریتانیایی (یا شاید بهتر است: سلطنت طلبان بریتانیایی ) را به خود جلب کرده است، باید چیزی در مورد فیلم های پدینگتون درک کرد . (فیلم هایی که بی بی سی اخیراً اعلام کرده در ایام سوگواری ملی پخش خواهد شد).

فیلم‌های پدینگتون ، که ویشاو را به عنوان صدای خرس CGI (اتفاقاً صداپیشه دوبله اوکراینی کسی نیست جز ولودیمیر زلنسکی) به تصویر کشیده‌اند، مورد تحسین گسترده قرار گرفته‌اند. در واقع: لحظه‌ای بود که Paddington 2 (2017) برای مدت کوتاهی بهترین فیلم را در Rotten Tomatoes دریافت کرد و از Citizen Kane پیشی گرفت (از آن زمان پس از کشف یک نقد منفی، امتیاز عالی خود را از دست داده است ). در حالی که مضحک خواهد بود که فرض کنیم Paddington 2در واقع بهترین فیلمی بودند که تا به حال ساخته شده بود (حدود 20 دقیقه برای یک فیلم کودکانه طولانی است؛ بازی های انسانی اغلب از همان مشکلی که ملکه با آن روبرو بود رنج می برند: خرس واقعاً در اتاق نبود)، مطمئناً به راحتی می توان فهمید که چرا تنها یک بررسی منفی دریافت کرده است. فیلم شیرین، بازیگوش و مبتکرانه است: برای مثال یک صحنه واقعا عالی وجود دارد که در آن پدینگتون در حال تصور اینکه چگونه خاله لوسی خود را در لندن در صفحات یک کتاب پاپ آپ هدایت می کند، دیده می شود. این یک جور جادویی است – اگرچه وقتی آن را با پسر سه ساله‌ام تماشا کردم، او واقعاً فقط به این یک صحنه علاقه داشت که در آن پدینگتون با در دست گرفتن یک قو بر فراز یک کانال پرواز می‌کند (برای بقیه فیلم، او این کار را نمی‌کند. در مورد این احتمال که “غزال”، همانطور که او از قو نامیده بود، در شرف ظهور مجدد است) را ببندید.

اما چیزی که حداقل برای من در مورد فیلم های پدینگتون قابل توجه است، شیوه ای است که لندن در آنها به تصویر کشیده شده است. پدینگتون در چیزی اتفاق می افتد که به نوعی امروزی است – اما نه کاملاً امروزی. او در نسخه‌ای از بریتانیا زندگی می‌کند که در آن، مانند هیپ‌هاپ، و اینترنت وجود دارد – اما هنوز هم سفر با قطار بخار رایج است و هیچ‌کس واقعاً با گوشی‌های هوشمند اذیت نمی‌شود.

پدینگتون (با خانواده فرزندخوانده‌اش، براون‌ها) در منطقه‌ای مضحک و زیبا در غرب لندن، در یک هلال پلکانی گرجستانی زندگی می‌کند: جایی که در دنیای واقعی، دیگر زندگی وجود ندارد، زیرا هر کسی که ممکن است بخواهد زندگی در آنجا قیمت گذاری شده است. جایی که «ساکنان»، مثلاً خودشان، چندین میلیون را برای یک آپارتمان یک تخته خرج کرده اند که گهگاه می توانند از آن استفاده کنند، وقتی در نیویورک یا دبی نیستند. و با این حال در پدینگتوندر جهان، یک جامعه واقعی و پر جنب و جوش وجود دارد: همه همسایه های خود را می شناسند، یک دکه روزنامه وجود دارد که صاحبش یک طوطی دارد، یک بازار شلوغ، و بسیاری از مغازه های مستقل وجود دارد (البته پادینگتون از “تاریک ترین پرو” آمده است. – از این رو گاهی اوقات طرفداران فیلم از آن به عنوان «مهاجر» یا حتی «پناهنده» یاد می کنند). در یک نقطه، فکر کردم که یک لوگوی Brewdog را دیدم، و فکر کردم: خوب، حدس می‌زنم که یک جورهایی منطقی است که Brewdog در دنیای Paddington وجود دارد. اما اگر واقعاً بروداگ در دنیای پدینگتون وجود داشت، هیچ‌کس هرگز به آنجا نمی‌رفت: همه آنها در یک میخانه کوچک گوشه‌ای با تزئینات عجیب و غریب می‌نوشیدند، جایی که سگی پیر سرگردان است، و پنیر می‌فروشند. -رولت های پیاز پیچیده شده در سلفون، و جایی که صاحبخانه نام همه را می داند.

به طور خلاصه: من فکر می‌کنم بسیاری از جذابیت‌های فیلم‌های پدینگتون این است که آن‌ها در نوعی نسخه فانتزی از بریتانیا واقع شده‌اند – بریتانیایی که در آن، فکر می‌کنم می‌توانیم بگوییم، سرمایه‌داری به اندازه‌ای که می‌کند خود را با قدرت تحمیل نمی‌کند. در واقعیت. بریتانیایی که در آن اجازه داریم چیزهای خوبی داشته باشیم. که در آن به مردم این امکان داده می شود که زندگی کنند نه با واقعیت مادی، بلکه بر اساس عجیب و غریب بودن شخصی. و این فانتزی، البته، به سختی به خود فیلم‌های پدینگتون محدود یا ابداع شده است. این ایده از بریتانیا، این ایده که بریتانیا و در واقع شاید به‌ویژه لندن به نوعی مسحور شده است، مملو از شگفتی و امکان، ایده‌ای است که مدت‌هاست قدرتی قدرتمند بر تخیل ملی اعمال کرده است: از مری پاپینز در همه جا یافت می‌شود.به چادر بزرگ بریتانیایی بیک آف به لیبرتینز.

و واقعاً فکر می کنم به همین دلیل است که مردم انبوهی از ساندویچ های مارمالاد را برای ادای احترام به ملکه ترک می کنند. طرح ملکه-پدینگتون تخیل مردم را به خود جلب کرد زیرا مردم این کشور هم می خواهند به تصویر تخیلی پدینگتون از بریتانیا باور داشته باشند و هم اینکه ملکه فقید به نوعی به آنجا تعلق داشت. البته آنها متوجه می شوند که کشور واقعاً اینگونه نیست: این واقعاً در بیشتر موارد ممکن است غیرقابل نجات باشد. آنها متوجه می شوند که واقعیت مرگ ملکه بسته شدن بانک های مواد غذایی، لغو عملیات NHS و حذف عجولانه پست های رسانه های اجتماعی است که توضیح می دهد همه در هاینز بینز بسیار محترم و غمگین هستند (پس لطفاً به عشق خدا به خرید لوبیا ادامه دهید. ). اما آن‌ها می‌خواهند که کشور سابقاً مانند آنچه در پدینگتون به نظر می‌رسد، باشدفیلم های. و ملکه – آنها معتقد بودند – مجرای آن نسخه فانتزی از ملت و گذشته بود.

منبع و نویسنده : تام وایمن 15 سپتامبر 2022  artreview.com